Nieuws
Overheden moeten landbouw, voedselzekerheid en zoetwaterbeschikbaarheid erkennen
Wat gebeurt er als een overheid het belang van landbouw en voedselzekerheid erkent - en verantwoordelijkheid neemt voor de beschikbaarheid van zoet water?
In Binnen-Mongolië, China, zag ik hoe waterbeleid en voedselproductie nauw met elkaar verbonden zijn. De overheid investeert in grootschalige watervoorzienings- en distributiesystemen: zoet water wordt centraal opgevangen en ter beschikking gesteld van boeren. In regio's met ernstige waterschaarste worden spilpunten uitgefaseerd en gelden strikte waterquota - waardoor druppelirrigatie de enige haalbare optie is voor boeren.
Op de aardappelvelden die ik bezocht, zag ik hoe deze aanpak in de praktijk werkt: efficiënter watergebruik, hogere opbrengsten en minder verspilling. China definieert voedselzekerheid officieel als onderdeel van de nationale veiligheid - het beschermen van landbouwgrond, investeren in irrigatie en het opbouwen van reserves voor zijn bevolking.
In Nederland, en in heel Europa, gaan we er nog te vaak van uit dat voedsel- en waterzekerheid gewaarborgd is. Toch zijn landbouw en zoet water strategische fundamenten - en het ontwikkelen van duurzame watersystemen moet een prioriteit zijn.
Moeten we in Nederland en Europa met dezelfde urgentie omgaan met voedsel- en waterzekerheid?